Unoszą się w powietrzu jak baloniki. W delikatnych, tkanych z różowych włókien kokonach lewitują powietrzne rośliny – 'air plants’, czyli oplątwy. Ta niezwykle ciekawa roślina z rodziny bromeliowatych, która nie wymaga do wzrostu żadnego konkretnego podłoża, znajduje coraz szersze zastosowanie w aranżacjach zieleni. Jakie ma właściwości? Jak o nią dbać, by jak najdłużej wyglądała atrakcyjnie?
W obrębie rodzaju Tillandsia mamy do czynienia z ponad 650 gatunkami. W większości przypadków w naturze funkcjonuje jako epifit, rosnąc w szczelinach pni lub zwisając bezpośrednio z konarów drzew. Jej system korzeniowy nie szuka gorączkowo podłoża, a beztrosko zwiesza się w dół, lekko powiewając na wietrze i wychwytując wilgoć z powietrza. W lasach deszczowych Południowej i Środkowej Ameryki powietrze możnaby wyciskać niczym gąbkę, zatem oplątwy czują się tam wyśmienicie.
Niektóre gatunki np. Tilandsia usneoides można spotkać na terenach półpustynnych południowych stanów USA. Tam w okresach suszy turlikają sie po piaszczystym podłożu w formie bladozielonych kłębuszków, czekając na sezonowe opady. Wtedy nie tracąc czasu chłoną wilgoć każdą komórką i w ciągu 1-2 godzin zwielokrotniają swoje gabaryty. Na bagnach Luizjany pędy oplatwy zwisają gęsto z konarów tworząc zwiewne, malowniczo srebrzyste kotary. W tych rejonach zwane są „hiszpańskim mchem”. Często pojawia się gęsto nawet na… liniach telegraficznych.
Wąskolistne rozety w zależności od gatunku i stopnia wilgotności powietrza mają barwę od biało-popielatej przez pastelowo różowe po butelkowo zielone. Wybarwienie liści przykwiatowych ma iście egzotyczne, soczyste barwy. By wybudzić roślinę ze spoczynku wystarczy umieścić ją w warunkach wysokiej wilgotności powietrza (60%) i temperatury powyżej 20oC. Niektóre gatunki np. T. cyanea i T. flabellata warto umieścić w lekkim niezbyt głębokim podłożu np. perlicie. Nadmiar wilgoci przy zbyt niskiej temperaturze powoduje zamieranie rośliny. Również po kwitnieniu roślina mateczna obumiera, lecz warto przyjrzeć się jej dokładnie, bowiem w kątach liści powstają często licznie rośliny potomne.
Tillandsie w formie uśpionej lądują w bukietach i aranżacjach florystycznych. Lewitują w szklanych kulach, delikatnych tkanych kokonach (np. instalacja na targach architektury w Amsterdamie/ stoisko Mosa.), na podwieszanych konarach drzew czy też jako kokedama. Subtelny, egzotyczny urok tych roślin i ich niezależność od substratu glebowego pozwala na dużą kreatywność i swobodę.
