Ogólny efekt to pełna współpraca 3 elementów: otoczenia (kanwy), dominant (elementów najbardziej rzucających się w oczy) i detali. Te ostatnie, niepozorne, dostrzegane są często dopiero przy dłuższej obserwacji. Sprawiają, że aranżacja nabiera sensu, stylu, charakteru. Urok detalu polega na jego nienachalności, pewnej prostocie i wyważeniu. Może to być struktura donicy, ornament lub satynowy, opalizujący poblask płatków niecierpka. Trik polega na dawkowaniu szczegółów i zachowaniu trudnej proporcji pomiędzy formą a treścią.
Oto kilka dopracowanych szczegółów autorstwa zespołu Office Plant, użytych przy okazji różnych aranżacji tarasów, patio i dziedzińców krakowskich kamienic.
Ciemna, kamienna donica z ornamentem w kształcie lwiej kołatki.
Detal skrywa się w cieniu liści seledynowego wilca. Wielka donica, wypełniona świeżą roślinnością zdobi jedno z krakowskich podwórz. Pięknie wpasowuje się w otoczenie i nawiązuje do epokowego, renesansowego budownictwa. Wizualnie ciężka, równoważy frywolnie neonowe pnącze i drobnoulistnioną, lekko skołtunioną muehlenbeckię.
Ażurowe, wzorzyste stojaki na skrzynki.
Gładkie, białe ściany elewacji i prosta nawierzchnia z kostki to uniwersalne tło. W dużych donicach posadzono zimozielone żywotniki. Całość prosiła się o trochę urozmaicenia, a nawet małego szaleństwa. Wyjątkowe w formie żeliwne stojaki o ażurowej konstrukcji wydają się lekkie i przewiewne. Nie ingerują w przestrzeń, pozostają neutralne, pomimo zawijasów i ornamentów. Lekko wygięte nóżki nawiązują do klasycystycznych konsol, popularnych nadal w krakowskich mieszkaniach.
Mocny akcent strukturalny na donicy.
Kamienna donica z wypukłymi ornamentami ma w sobie coś barokowego, a zarazem klasycznego. Zimne i ciemne mineralne tworzywo trzyma „esyfloresy” w pewnych ryzach, a nierównmierne wybarwienie nadaje wrażenia patyny czasu. Lekko przewieszające się seledynowe pędy tojeści wyglądają, jakby przykrywały wiekowe, naścienne reliefy.
Obła ceramiczna donica z subtelnym wzorkiem.
Prosta, biała donica o porowatej strukturze współgra z kamiennymi tralkami i innymi elementami patia, wykończonymi jasnym piaskowcem. Delikatny wzorek na dole kojarzy się z marokańską posadzką i orientalizmem, tak uwielbianym w Krakowie w czasach Młodej Polski. Jasna oprawa sprawia, że zdecydowane barwy roślin nie stają się zbyt jaskrawe czy wręcz pstrokate.
Aranżacja zieleni zawiera w sobie czynnik cudownej nieprzewidywalności, jeśli chodzi o rośliny. Ich docelowy kształt i obfitość wymaga pozostawienia swoistego marginesu swobody. Dobór pozostałych, drobnych elementów przestrzeni warto jednak utrzymać w ustalonych na początku ryzach.
