Lekko szorstkie w dotyku, trochę surowe. Lecz tchną ciepłem, jakby wciąż oddawały to nagromadzone w piecu w procesie ich wypalania. Terakotowe donice mają ponadczasowy, klasyczny urok. Budzą przyjemne skojarzenia. Być może dlatego, że jesteśmy ponoć ulepieni z tej samej gliny. A już na pewno my – Ogrodnicy. Choćby i miejscy. Jako, że przyszła pora sadzenia i przesadzania omówimy dziś wady i zalety terakotowych donic. Które z nich przeważą?
ZARZUTY I PRETENSJE
Na pewien czas terakotowe donice wyraźnie zniknęły ze sklepowych półek. Wyparły je donice plastikowe, metalowe i te z kompozytu. Gliniane na ich tle niektórym wydawały się reliktem starożytności, kojarząc zapewne z ekspozycją greckich amfor. Lub z babcinym parapetem. Poza kwestią skojarzeń, co jeszcze zarzuca się terakotowym donicom?
- tłuczenie się – kopnięte lub stuknięte z cichym stęknięciem pękają na pół (zatem wystarczy ustawiać je poza zasięgiem niebezpieczeństw lub zmobilizować umysł do uwagi, by „patrzeć gdzie się idzie”). Pękanie donic po zimie to skutek naprężeń, wynikających z zamarzającej wody – dlatego terakotowe donice zimujemy w ogrodach zimowych lub garażach. Ciekawostka: Jednak stłuczona donica z terakoty może znaleźć nowe zastosowanie np. po dokładniejszym rozdrobnieniu świetnie spisze się w roli drenażu na dnie donic.
- przesychanie – porowata struktura palonej gliny ułatwia odparowywanie wody.
- nieestetyczne nacieki – z czasem w wyniku podlewania twardą wodą na powierzchni donic tworzą się kręgi i zacieki; w wilgoci i cieniu tworzą się zielone smugi glonów.
NIE DLA KAŻDEGO
Gliniane donice teoretycznie nadają się do uprawy wszystkich roślin. Uwzględnić należy jednak nie tyle gatunek rośliny, co jej opiekuna. Jeśli ma on tendencje zapominalskie, a roślina jest wrażliwa na wahania wilgotności podłoża (np. zroślicha, calathea, cibora) w glinianej donicy długo nie pożyje. Z oczywistych przyczyn w terakotowej donicy nie uprawia się także storczyków (epifity preferują przeźroczyste pojemniki, że względu na fotosyntezujące korzenie powietrzne). Rośliny o silnych przyrostach w obrębie bryły korzeniowej (aspidistra, niektóre palmy, monstery) mogą po wielu latach, pewnej nocy terakotową donicę… rozsadzić.
A JAKIEŚ ZALETY?
Poza tymi kilkoma wyjątkami, o których nie można było nie wspomnieć, terakotowe donice to w większości przypadków najlepsze z możliwych pojemników do uprawy roślin. Wspomniana porowata struktura to także ich zaleta – umożliwia bowiem prawidłowy rozwój bryły korzeniowej, która oddycha, czyli potrzebuje powietrza. Roślinie nie zagraża także nadmiar wody w podłożu, a co za tym idzie zagniwanie i rozwój bakterii gnilnych. Naturalny surowiec, z jakiego wykonane są donice pozwala na „czystą” uprawę roślin użytkowych: ziół, miniaturowych warzyw, owocowych krzewów np. truskawek. Ponad to donice z terakoty najlepiej nadają się do aranżacji ogrodów i tarasów w stylu:
- śródziemnomorskim – lawendy, oliwne drzewka, laury i oleandry wyglądają w glinianej oprawie wyjątkowo autentycznie
- sielskim – np. pod nasadzenia z geranium, złocieni i dalii
- południowo-amerykańskim – gliniane donice z sukulentami tj. agawy, eszewerie czy wilczomlecze wprawiają w wakacyjny nastrój.
Ciekawostka: wykwity kłaczkowatej pleśni na powierzchni donic demaskują złą jakość podłoża. Roślinę należy przesadzić w świeżą ziemię, a donicę uprzednio oczyścić i zdezynfekować np. octem.
Podobne tematy:
