Do ich uprawy nie potrzebna jest palmiarnia – wystarczy firmowy hol, wypełniony rozproszonym światłem. I oczywiście ze stosownie wysokim stropem, bowiem niektóre z wymienionych dziś egzotycznych gatunków przekraczają wysokość 3m. Czyli nie za duże, nie za małe. W sam raz, by dziś, choćby metaforycznie, poleżeć sobie pod palmami. Dla wszystkich, którzy przeważnie potrzebują dodatkowych wakacji po każdym urlopie, przygotowaliśmy mały przegląd dużych palm.
TOLERANCYJNE PALMY
Na tyle dużych, by (kiedy nikt nie widzi) można było się pod nimi położyć i patrzeć na sufit przez fantazyjne ulistnienie.Palmy kochają rozproszone światło, lekkie, żyzne podłoże i głębokie, zdrenowane donice (np. z pomocą keramzytu). Nawozimy je od marca do października specjalnymi nawozami do palm. Zaschnięte liście usuwamy. Zimą podlewanie ograniczamy do minimum, nie dopuszczając do przesuszenia rośliny, ani do spadku temperatury poniżej 10-15 oC. Ze względu na gabaryty roślin pamiętajmy, by umieścić je w odpowiednio sporych pojemnikach o dużej stabilności.
1. Areka /Dypsis lutescens/
Najpopularniejsza obecnie palma, uprawiana w pomieszczeniach. Zawdzięcza to wysokiej tolerancji na warunki uprawowe i lekkie zaniedbania. W donicy dorasta do wysokości ponad 1,5m. Młode ulistnienie utrzymuje pion. Starsze liście stopniowo się przewiesza. By móc leżeć pod złotowcem ustawmy go np. w podniesionym kwietniku.
2. Kencja /Howea forsteriana/
Najczęściej dostępna w formie małego, wielokładzinowego tropikalnego lasu. Dorasta do 2,5m wysokości. W środowisku naturalnym wyrasta w cieniu innych drzew, dlatego preferuje stanowiska półcieniste.
3. Palma orzechowa /Caryota mitis/
Krewna areki o ciekawym, pełniejszym ulistnieniu, przypominającym rybie ogony. Rośnie szybko i nawet w niewoli doniczkowej osiąga imponujące rozmiary 2m. Podlewamy odstaną wodą i czyścimy regularnie liście.
4. Szorstkowiec /Trachycarpus fortunei/
Wachlarzowaty kształt liści wyzwala rajskie fantazje o słodkim nieróbstwie. Palma dorasta do 2,5m wysokości z czasem u podstawy tworząc charakterystyczny, pokryty brązowymi włóknami pień. Nawozimy co 3 tygodnie nawozami do palm i dracen. Podłoże między nawodnieniami lepiej by lekko przeschło niż było zbyt wilgotne.
5. Waszyngtonia /Washingtonia filifera/
Największa z wymienionych palm – jej wysokość śmiało dobija do kamienicznych sufitów, przekraczając z czasem 3m. Toleruje suche powietrze, także w okresie grzewczym. Szarozielone ulistnienie na kształt wachlarzy.
WILGOTNOŚĆ POWIETRZA
Większość palm nad wilgoć podłoża przedkłada sobie wysoką wilgotność powietrza. We wnętrzach ciężko sprostać takim wymaganiom, dlatego często po zimie (choć nie tylko) końcówki palmowych liści brązowieją – nawet u tych wyjątkowo niemarudnych gatunków. Co zrobić w tej sytuacji? Warto przestawić palmę w miejsce, gdzie nasłonecznienie jest mniej intensywne. Przecieramy także liście wilgotną szmatką, by nie dusił ich kurz. Dlaczego lepiej nie zraszać spryskiwaczem roślin? W naturze nawilża je para wodna. To najkorzystniejsza frakcja kropli dla roślin. Oczywiście można użyć zamgławiaczy powietrza w warunkach pokojowych, pod warunkiem:
- wydajnej wentylacji,
- niewielkim udziale nawierzchni chłonnych (wykładziny etc.),
- odpowiedniego doświetlenia,
- optymalnych temperatur,
by zabieg nie przynosił więcej szkody niż pożytku – wilgoć sprzyja bowiem rozwojowi pleśni. Co zatem zrobić? Palmę ustawiamy na dużej podstawce, wypełnionej kamieniami. Zwilżajmy je regularnie wodą, by w miarę odparowywania nawilżały powietrze u podstawy rośliny. WAŻNE: Pamiętajmy, że donica z palmą stoi NA kamieniach, a nie zanurzona w wodzie! To bardzo istotne, bowiem stojąca w korzeniach woda powoduje zagniwanie korzeni.
Podobne tematy:
