Nie, niestety nie widać na pierwszy rzut oka owego słynnego „zielonego palca”. Nie tak od razu. Ale kiedy Ogrodnik weźmie rzuconą na kompost roślinę, a ona po kilku dniach ożywa, by zakwitnąć z wdzięczności – to wtedy wiadomo, że coś jest na rzeczy. Że oto spotkaliśmy Dobrego Ogrodnika. Wielcy Mistrzowie trafiają się rzadko (nawet w Japonii czy Anglii). Ale na szczęście wielu ludzi rodzi się z predyspozycjami ogrodniczymi, które odpowiednio rozwijane, wróżą kwitnącą przyszłość. Jakie cechy nosi dobry ogrodnik?

Oto 10 cech dobrego Ogrodnika:

#1 cierpliwość

Dobry ogrodnik po zasianiu rośliny daje jej czas. Nie tupie, nie chodzi w kółko, nie ponagla. Wie, że wszystko potrzebuje czasu. Nie stoi nad rośliną, bo ów czas może zużytkować na kolejne pilne ogrodowe sprawy.

#2 czystość

Niech nikogo nie zmylą umorusane dłonie. Bo choć ogrodnik po dniu pracy wygląda nie raz jak świeżo wykopany kartofelek, to jego narzędzia po pracy zawsze są pucowane i dopiero takie odkładane na swoje miejsce.

#3 skrupulatność

Ogrodnik się nie spieszy. Nie dlatego, że rośliny nie uciekną. Po prostu większość prac w ogrodzie wymaga dokładności, by dać efekty np. zagony, przebiegające równo ułatwią późniejsze prace pielęgnacyjne.

#4 delikatność

Nawet spracowane dłonie doświadczonego ogrodnika zachowują swoistą delikatność, pozwalającą z wyczuciem pikować wrażliwe siewki.

#5 przezorność

Profilaktyka w ochronie roślin to dla dobrego ogrodnika podstawa. Wie, że zapobieganie atakowi patogenów tak naprawdę jest łatwiejsze niż jakakolwiek walka. Wybiera odmiany odporne na choroby, stosuje ziołowe opryski prewencyjne, sadzi rośliny towarzyszące i pamięta o regułach allelopatii.

#6 uprzejmość

Ogrodnik uchyla lekko kapelusza, gdy napotka w trakcie prac ropuchę. Docenia ogrodową faunę, nigdy celowo nie czyni jej krzywdy, stara się zrozumieć zależności i sygnały, płynące z ogrodu – słucha go równie uprzejmie i wyciąga wnioski.

#7 samodzielność

Ogrodnik potrafi pracować w grupie, lecz dobry ogrodnik preferuje samotność. Wynika to z jego pełnej samodzielności. Dzięki temu wie, co w ogrodzie zostało wykonane i jak zostało wykonane. Drobne rzeczy odstąpi pomocnikowi, lecz ważne i wymagające doświadczenia, zawsze bierze na swoje barki.

#8 chęć do nauki

Bezustannie się uczy, sprawdza, weryfikuje. Przyznaje sam przed sobą (po cichu z nosem w różach), że się mylił i że uniwersalnych zasad nie ma. Wykorzystuje każdą okazję do nauki, doskonalenia się. Podchodzi indywidualnie do każdej rośliny, bo wie, że tylko z gatunku są takie same.

#9 wytrwałość

Rozpoczętą pracę dokańcza. Nie rzuca łopaty w połowie rowu, zostawiając zdziwione rośliny, zawstydzone nagimi korzeniami i nie bierze się za przerzucenie kompostu. Ma plan, który realizuje etapami i zawsze stara się wyznaczyć sobie tyle zadań, ile jest w danym czasie i warunkach zrealizować najlepiej, jak tylko potrafi.

#10 mądrość

Praca w ogrodzie to świetny nawóz dla życiowej mądrości. Rośliny, fauna, ziemia, pogoda, rytm natury – wszystko to daje bezcenne lekcje. Mądrość i truskawki – tak, warto być Ogrodnikiem.

Zgadza się. Nie przez przypadek są to cechy po prostu dobrego człowieka. Cechy, ułatwiające dobre, spokojne życie dla niego samego, ale także dla istot w jego otoczeniu. Zatem, nawet jeśli nie mamy „zielonego palca”, rośliny padają jedna po drugiej a kariera ogrodnika nie jest dla nas – to przecież i tak warto pielęgnować choć kilka z wymienionych na liście cech?

Corinna Zyska