Zielone kule z mchu wyglądają jak miniaturowe planety, lewitujące w uniwersum pokoju, a wyrastające z nich rośliny stanowią istne baobaby z książki pt. „Mały Książę” Exuperiego. W Krakowie mnożą się warsztaty, na których można samodzielnie taki magiczny świat stworzyć. Zabawmy się w Kreatora i dowiedzmy więcej o kokedamie – nie tylko jak i z czego ją zbudować, ale co ważniejsze – jak o nią dbać.
Kokedama, podobnie jak sushi, dopiero przywędrowawszy na zachód, nabrała walorów egzotyki, podczas gdy w swojej ojczyźnie zwana jest „bonsai dla biedaków” (tak jak sushi to strawa ubogich rybaków). Nie ma jednak nic złego w prostocie i sprycie, które generuje ubóstwo, bowiem umiejętność wykorzystania dostępnych surowców by stworzyć coś wyjątkowego to sztuka.
K R E A C J A
Rdzeniem każdej „planety” może być praktycznie każda roślina – począwszy od gatunków doniczkowych po miniaturowe drzewka (klony palmowe) czy krzewy (berberysy) a nawet byliny ogrodowe. Do amatorskiej uprawy w trybie indoor wybierzmy lepiej rośliny odporne i tolerancyjne, nie wymagające japońskiej delikatności i pietyzmu w codzienniej pielęgnacji: sukulenty, paprocie, gatunki z rodziny bromeliowatych.
Materiały budulcowe:
- torf keto
- drobnoziarnista glina palona akadama
- mech zielony suszony typu Pleurozium
- trwały sznurek.
Filmik instruktarzowy:
A R A N Ż A C J A
Mszyste kule najlepiej umieszczać w formie wiszących konstelacji tzw. sznurkowych ogrodów (’string gardens’) w pobliżu źródeł naturalnego światła. Ze względu na przewiewną strukturę kokedamy pamiętać należy, że korzenie są narażone na przesychanie, zatem nie powinno umieszczać się kokedamy:
- w pobliżu okien południowych, południowo-zachodnich
- bezpośrednio nad grzejnikami.
W tym przypadkach gatunki bazowe powinna cechować wysoka tolerancja i suszoodporność (sukulenty, noliny).
P I E L Ę G N A C J A
Trwałość kokedamy zależy nie tylko od rośliny, ale także ulokowania i pielęgnacji. Specjalne podłoże oraz mech utrzymują wilgotność w podłożu. Paprocie oraz gatunki wilgociolubne należy codziennie zraszać a raz w tygodniu kulę zanurzamy w pojemniku z miękką wodą, aż przestanie „puszczać bąbelki”. Następnie delikatnie odciskamy nadmiar wody i umieszczamy kulę na spodku z kamieniamu do odsączenia.
Większość gatunków po 2 latach wskutek wzrostu wymaga wymiany podłoża i powiększenia kuli. Sucholubne sukulenty utrzymują formę znacznie dłużej, bo 4-5 lat.
